Rodem z Rzeszowa był synem Michała i Teresy z Radawieckich. Po wstępnych naukach w szkole pijarów, rozpoczął studia filozoficzne na uniwersytecie lwowskim. Po trzech latach zdecydował się na studia lekarskie na uniwersytecie w Wiedniu. W 1797 roku uzyskał dyplom doktora medycyny i zebrawszy odpowiednie fundusze odbył podróż naukową po Czechach i Węgrzech, apotem także Niemczech. Ostatecznie zdecydował się na powrót do Lwowa, gdzie otworzył praktykę lekarską. Tu też już w 1801 roku rozpoczął regularne szczepienia przeciw ospie metodą Jennera, prawdopodobnie jako pierwszy lekarz na ziemiach polskich. W 1805 roku został mianowany lekarzem powiatowym w Tarnowie. Na tym stanowisku pozostawał aż do chwili gdy krakowski Wydział Lekarski przedłożył mu propozycję nominacji profesorskiej. W roku akademickim 1811/1812 Boduszyński przejął po zdymisjonowanym Kosteckim katedrę patologii i terapii wraz z kliniką lekarską, medycyną prawną i historią medycyny. Pozostając związanym z Akademią, w 1816 roku został mianowany Protomedykiem Wolnego Miasta Krakowa. W 1817 roku objął dodatkowo wykłady z patologii, farmakologii i higieny. Podupadając coraz wyraźniej na zdrowiu w 1818 roku zrezygnował całkowicie z praktyki lekarskiej, ograniczając się wyłącznie do wykładów z patologii i terapii ogólnej, higieny i farmakodynamiki. Udzielał też chętnie konsultacji klinicznych. Z czasem wycofał się w ogóle ze spraw lekarskich. Zmarł w Krakowie w 1832 roku.

Boduszyński nie pozostawił po sobie żadnych prac drukowanych.

Ryszard W. Gryglewski

Bibliografia:

Ryszard W. Gryglewski: Historia medycyny jako przedmiot badań i nauczania w krakowskim środowisku uniwersyteckim w latach 1809-1914. Wydawnictwo UJ. Kraków 2015.

Józef Majer: Wspomnienie o życiu i zasługach nauczycielskich W. J. Boduszyńskiego. Rocznik Wydziału Lekarskiego w Uniwersytecie Jagiellońskim. Kraków 1843. R. 6, Oddział 1, s. 98-111.

Leon Wachholz: Boduszyński Wojciech Jerzy. Polski Słownik Biograficzny 1936, t. 2, s. 181.